Istotą procesu klimatyzacji jest pobieranie energii w jednym miejscu a oddawanie jej w drugim. Dzięki wykorzystaniu prądu elektrycznego w klimatyzatorze system wentylatorów wymusza obieg powietrza a przepływ czynnika chłodniczego przez system kapilar odbiera ciepło z otoczenia.
Przy zastosowaniu klimatyzatorów przenośnych dochodzi do niewielkiej wymiany powietrza w pomieszczeniu, zaś przy zastosowaniu klimatyzatorów stacjonarnych może do niej nie dochodzić w ogóle.
Obieg czynnika chłodzącego wygląda następująco: systemem rurek do sprężarki pompowany jest czynnik chłodniczy (gaz np. R 410) o niskim ciśnieniu mający postać lotną gdzie ulega sprężeniu i ogrzaniu. Płynąc dalej do skraplacza gaz oddaje ciepło na zewnątrz i jako schłodzona ciecz jest kierowana do zaworu rozprężnego. Temperatura czynnika chłodzącego jest znacząco niższa od temperatury otoczenia. Tutaj ciecz ulega rozprężaniu i jest kierowana do parownika gdzie w wyniku przechodzenia czynnika chłodniczego z postaci ciekłej w gazową pochłania znaczne ilości ciepła z otoczenia. Czynnik chłodniczy w postaci gazu ponownie płynie do sprężarki i cykl rozpoczyna się od nowa.
W zależności od potrzeb można dobrać odpowiedni rodzaj klimatyzatora. Najlepiej uzyskać taką poradę od firmy dystrybucyjnej. Jednak zasadniczo przyjmuje się, że moc klimatyzatora (podana w kW) powinna wynosić co najmniej 30 W/m³.
W celu zapewnienia komfortu cieplnego oraz uniknięcia tzw. szoku termicznego należy dobrać temperaturę w pomieszczeniu mając na uwadze temperaturę na zewnątrz.
Można tu zastosować następujacy wzór :
gdzie:
tw - temperatura powietrza wewnętrznego
tz - temperatura powietrza zewnętrznego
Na przykład: temperatura zewnętrzna wynosi 32°C a temperatura w pomieszczeniu powinna wynosić około 26°C.
KLIMATYZATORY
Istotą procesu klimatyzacji jest pobieranie energii w jednym miejscu a oddawanie jej w drugim. Dzięki wykorzystaniu prądu elektrycznego w klimatyzatorze system wentylatorów wymusza obieg powietrza a przepływ czynnika chłodniczego przez system kapilar odbiera ciepło z otoczenia.
Przy zastosowaniu klimatyzatorów przenośnych dochodzi do niewielkiej wymiany powietrza w pomieszczeniu, zaś przy zastosowaniu klimatyzatorów stacjonarnych może do niej nie dochodzić w ogóle.
Obieg czynnika chłodzącego wygląda następująco: systemem rurek do sprężarki pompowany jest czynnik chłodniczy (gaz np. R 410) o niskim ciśnieniu mający postać lotną gdzie ulega sprężeniu i ogrzaniu. Płynąc dalej do skraplacza gaz oddaje ciepło na zewnątrz i jako schłodzona ciecz jest kierowana do zaworu rozprężnego. Temperatura czynnika chłodzącego jest znacząco niższa od temperatury otoczenia. Tutaj ciecz ulega rozprężaniu i jest kierowana do parownika gdzie w wyniku przechodzenia czynnika chłodniczego z postaci ciekłej w gazową pochłania znaczne ilości ciepła z otoczenia. Czynnik chłodniczy w postaci gazu ponownie płynie do sprężarki i cykl rozpoczyna się od nowa.
Niezależnie od mnogości konstrukcyjnych rozwiązań technicznych i różnorodności zastosowań, klimatyzatory składają się z obudowy, filtrów powietrza, wlotu oraz wylotu powietrza, układu sterującego, wentylatorów, parownika, skraplacza oraz sprężarki.
Klimatyzatory mogą być wyposażone w funkcje: chłodzenia, wentylowania, osuszania i ogrzewania. Na wyposażeniu klimatyzatorów znajdują się często filtry węglowe, lampy UV, jonizatory, piloty, zewnętrzne sterowniki, timery.
Ze względu na konstrukcję klimatyzatory dzielimy na:
- Klimatyzatory stacjonarne
- klimatyzatory typu split
- podłogowe
- sufitowe
- ścienne
- kasetonowe
- klimatyzatory typu multi-spilt
- Klimatyzatory przenośne
- monoblok
- spotcooler
- split
Klimatyzatory stacjonarne typu split
Klimatyzatory typu split składają się z jednej (monosplit) jednostki wewnętrznej, które instaluje się w pomieszczeniach i jednej jednostki zewnętrznej. Jest ona montowana na zewnątrz budynku np. za oknem lub na ścianie. Obie części są ze sobą połączone. W przewodach łączących krąży czynnik chłodniczy. W skład jednostki wewnętrznej wchodzi parownik i wentylator, w skład jednostki zewnętrznej – skraplacz, wentylator, sprężarka. W zależności od miejsca montażu części wewnętrznej można wyróżnić klimatyzatory: kanałowe, kasetonowe, ścienne, sufitowe, podłogowe.
Klimatyzatory typu multi-split składają się z kilku (multisplit) jednostek wewnętrznych, które instaluje się w pomieszczeniach i jednej jednostki zewnętrznej. Części wewnętrzne są połączone z częścią zewnętrzną. W przewodach łączących krąży czynnik chłodniczy. W skład jednostki wewnętrznej wchodzi parownik i wentylator, w skład jednostki zewnętrznej – skraplacz, wentylator, sprężarka.
Klimatyzatory przenośne
Klimatyzatory przenośne są przeznaczone do obsługi jednego pomieszczenia.
W klimatyzatorach typu monoblok cały układ chłodniczy znajduje się w jednej obudowie, którą można przenosić. Zainstalowanie ich sprowadza się do wysunięcia rury usuwającego ciepłe powietrze z pomieszczenia przez mały otwór w ścianie lub uchylone okno i podłączenie urządzenia do sieci elektrycznej. Najbardziej zaawansowaną wersją tych klimatyzatorów jest klimatyzator typu spotcooler, który oprócz specjalnie wzmocnionej konstrukcji i efektywności posiada możliwość zamontowania (oprócz rury wylotowej z ciepłym powietrzem) rurę wyprowadzającą zimne powietrze na ponad standardowe odległości.
Klimatyzatory przenośne typu split, posiadają część wewnętrzną , w której skład wchodzi parownik,sprężarka i wentylator oraz zewnętrzną ze skraplaczem i wentylatorem , z tą różnicą, że część wewnętrzna, przenośna, jest połączona elastycznym przewodem z jednostką zewnętrzną. W przewodach łączących krąży czynnik chłodniczy.
Z powodu swojej konstrukcji oraz sposobu dostarczania zimnego powietrza klimatyzatory spotcooler oraz split są wydajniejsze niż monobloki.
